Our Rwandan Adventure.
Janne Bulens - Sarah Van der Gucht - Delphine Everaerd
Inzamelactie
23/03/2020
Beste vrienden,
Enkele maanden geleden kochten velen van jullie een zakje snoep ten voordele van G.S. Rosa Mystica in Rwanda. Wegens het coronavirus konden wij helaas onze stage hier niet verder zetten. Normaal gezien zouden wij dit geld gebruiken om de speelplaats op te knappen door middel van leuke schilderingen op de grond en muren, en om duurzaam materiaal aan te kopen voor in de klassen. Helaas stak het coronavirus daar een stokje voor.
Delphine, Sarah en ik gingen op zoek naar andere mogelijkheden om het bedrag nuttig te spenderen. Ten eerste kwamen wij bij ‘VZW Vriendenkring Kinderhulp Rwanda’, deze organisatie ligt ons nauw aan het hart omdat ze in samenwerking staan met G.S. Rosa Mystica. Het hoofddoel van deze organisatie is om alle kinderen kans te geven op onderwijs. De vereniging betaalt alle internaat-en schoolkosten voor de vroegere weeskinderen, die nu in gezinnen geplaatst zijn. Zij steunen ook het centrum in Kamonyi waar kinderen met een beperking terecht kunnen. Kinderhulp Rwanda gelooft in de ontwikkeling van kinderen als voorwaarde voor een betere toekomst. Een vader en een moeder is je basis, daarbij ben je thuis. Jammer genoeg ontbreekt deze basis voor de weeskinderen en kinderen met een beperking. Het is een basis die ieder kind nodig heeft om op eigen kracht de wereld te kunnen ontdekken. Vele kinderen in Rwanda hebben echter één of beide ouders verloren. Zij staan er vaak alleen voor en zijn heel kwetsbaar.
Meer informatie vindt u op: https://www.kinderhulprwanda.be/
Hier schenken wij (jullie) 400 euro aan.
Ten tweede kozen wij VZW UMUBANO. Hun missie klinkt als volgt:
De samenwerking tussen Rwanda en Vlaanderen stimuleren met het oog op duurzame ontwikkeling van land en volk waarmee wij vriendschap gesloten hebben. Dit in het kader van de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen (SDG’s) van de Verenigde Naties. Die duurzame ontwikkeling van volk en land moet ertoe leiden dat armoede en honger gebannen worden uit Rwanda.
Meer informatie vindt u op: https://umubano.be/umubano/
Hier schenken wij (jullie) 400 euro aan.
Als laatste kozen wij ervoor om 567 euro aan Artsen zonder grenzen te schenken. Dit doel kozen wij omdat deze organisatie op dit moment, meer actueel is dan ooit. Zij bieden onder andere medische hulp aan mensen die te kampen hebben met levensbedreigende situaties: bij gewapende conflicten maar ook bij natuurrampen en epidemieën. Denk maar aan het coronavirus.
Voor onze stage begon, kregen wij te horen dat de school nood had aan Engelstalige kinderboeken. Wij kochten met een deel van het bedrag ook 10 boekjes. (zie foto) Daarnaast schenken wij ook 250 euro rechtstreeks aan onze school G.S. Rosa Mystica.
Bij deze willen wij jullie nog eens bedanken om massaal zakjes snoep te kopen. Met pijn in ons hart namen wij vorige week dinsdag afscheid van het prachtige Kamonyi in Rwanda. Maar zoals het motto van babyclass (kleuterschool) ons zegt: We always move forward!
Beste vrienden,
Enkele maanden geleden kochten velen van jullie een zakje snoep ten voordele van G.S. Rosa Mystica in Rwanda. Wegens het coronavirus konden wij helaas onze stage hier niet verder zetten. Normaal gezien zouden wij dit geld gebruiken om de speelplaats op te knappen door middel van leuke schilderingen op de grond en muren, en om duurzaam materiaal aan te kopen voor in de klassen. Helaas stak het coronavirus daar een stokje voor.
Delphine, Sarah en ik gingen op zoek naar andere mogelijkheden om het bedrag nuttig te spenderen. Ten eerste kwamen wij bij ‘VZW Vriendenkring Kinderhulp Rwanda’, deze organisatie ligt ons nauw aan het hart omdat ze in samenwerking staan met G.S. Rosa Mystica. Het hoofddoel van deze organisatie is om alle kinderen kans te geven op onderwijs. De vereniging betaalt alle internaat-en schoolkosten voor de vroegere weeskinderen, die nu in gezinnen geplaatst zijn. Zij steunen ook het centrum in Kamonyi waar kinderen met een beperking terecht kunnen. Kinderhulp Rwanda gelooft in de ontwikkeling van kinderen als voorwaarde voor een betere toekomst. Een vader en een moeder is je basis, daarbij ben je thuis. Jammer genoeg ontbreekt deze basis voor de weeskinderen en kinderen met een beperking. Het is een basis die ieder kind nodig heeft om op eigen kracht de wereld te kunnen ontdekken. Vele kinderen in Rwanda hebben echter één of beide ouders verloren. Zij staan er vaak alleen voor en zijn heel kwetsbaar.
Meer informatie vindt u op: https://www.kinderhulprwanda.be/
Hier schenken wij (jullie) 400 euro aan.
Ten tweede kozen wij VZW UMUBANO. Hun missie klinkt als volgt:
De samenwerking tussen Rwanda en Vlaanderen stimuleren met het oog op duurzame ontwikkeling van land en volk waarmee wij vriendschap gesloten hebben. Dit in het kader van de duurzame ontwikkelingsdoelstellingen (SDG’s) van de Verenigde Naties. Die duurzame ontwikkeling van volk en land moet ertoe leiden dat armoede en honger gebannen worden uit Rwanda.
Meer informatie vindt u op: https://umubano.be/umubano/
Hier schenken wij (jullie) 400 euro aan.
Als laatste kozen wij ervoor om 567 euro aan Artsen zonder grenzen te schenken. Dit doel kozen wij omdat deze organisatie op dit moment, meer actueel is dan ooit. Zij bieden onder andere medische hulp aan mensen die te kampen hebben met levensbedreigende situaties: bij gewapende conflicten maar ook bij natuurrampen en epidemieën. Denk maar aan het coronavirus.
Voor onze stage begon, kregen wij te horen dat de school nood had aan Engelstalige kinderboeken. Wij kochten met een deel van het bedrag ook 10 boekjes. (zie foto) Daarnaast schenken wij ook 250 euro rechtstreeks aan onze school G.S. Rosa Mystica.
Bij deze willen wij jullie nog eens bedanken om massaal zakjes snoep te kopen. Met pijn in ons hart namen wij vorige week dinsdag afscheid van het prachtige Kamonyi in Rwanda. Maar zoals het motto van babyclass (kleuterschool) ons zegt: We always move forward!
Vrijdag de dertiende
16/03/2020
Op donderdag 12 maart zagen we een zwarte kat passeren. Janne voorspelde toen dat vrijdag 13de niet veel goeds zal brengen. En gelijk had ze... we kregen het advies om terug te keren naar België wegens het coronavirus. Wat eerst een advies bleek te zijn werd snel een verplichting. We kunnen het niet vatten maar we weten dat dit de beste keuze is voor iedereen zijn veiligheid. Zaterdag werd in Rwanda de eerste besmetting vastgesteld met als gevolg dat de overheid de volgende dag alle scholen, winkels, kerken... sloot. Veel kunnen we hier niet meer doen. Met spijt in ons hart verlaten we dinsdagochtend het mooie Rwanda. We zeggen hier geen vaarwel maar wel tot ziens!
Zoals jullie weten hebben wij een inzamelingsactie gedaan voor onze stageschool. Door vroegtijdig vertrek hebben we hier een groot deel nog niet kunnen benutten. In België bekijken we aan welke goede doelen we dit geld kunnen schenken. Een overzicht hiervan krijgen jullie nog te zien zodat jullie weten waar jullie centjes naartoe zijn gegaan.
Op donderdag 12 maart zagen we een zwarte kat passeren. Janne voorspelde toen dat vrijdag 13de niet veel goeds zal brengen. En gelijk had ze... we kregen het advies om terug te keren naar België wegens het coronavirus. Wat eerst een advies bleek te zijn werd snel een verplichting. We kunnen het niet vatten maar we weten dat dit de beste keuze is voor iedereen zijn veiligheid. Zaterdag werd in Rwanda de eerste besmetting vastgesteld met als gevolg dat de overheid de volgende dag alle scholen, winkels, kerken... sloot. Veel kunnen we hier niet meer doen. Met spijt in ons hart verlaten we dinsdagochtend het mooie Rwanda. We zeggen hier geen vaarwel maar wel tot ziens!
Zoals jullie weten hebben wij een inzamelingsactie gedaan voor onze stageschool. Door vroegtijdig vertrek hebben we hier een groot deel nog niet kunnen benutten. In België bekijken we aan welke goede doelen we dit geld kunnen schenken. Een overzicht hiervan krijgen jullie nog te zien zodat jullie weten waar jullie centjes naartoe zijn gegaan.
Onze eerste stageweken
12/03/2020
Mwiriwe (goedenavond),
We hebben onze eerste stageweek er al opzitten. Het was een leuke maar een vermoeiende week. Dit kwam deels door de grote van de klassen. Zo stond Janne in de babyclass met maar liefst 58 kinderen. Delphine en Sarah stonden elk in middle class waar ze elk 35 kinderen hadden. Onze twee klassen zitten in dezelfde ruimte met
slechts een halve muur (lees houten plaat) tussen waardoor we elkaar voortdurend horen.
Onze weekdagen zien er als volgend uit:
We starten de dag om half 8 met de morning circle. Daarin zingen we liedjes, doen we dansjes, leren ze hoe ze moeten marcheren in het leger en leren ze hoe op de catwalk te lopen. We merken dat er weinig variatie is waardoor we hen nieuwe ideeën bijbrachten. Zo leerden we hun het dansje van follow the leader en maakte we een welkomsliedje begeleid door Janne met haar ukelele.
Om 10 voor 8 gaan de kinderen per klas in de rij staan. Dan is het tijd voor het volkslied te zingen en samen te bidden.
Om 8uur gaat iedereen naar zijn eigen klas, dan kan de lesdag beginnen. Deze eindigt om half 12. Van 14u- 17u bereidden we samen met de leerkrachten de volgende dag voor. We proberen samen te bedenken hoe we de lessen leuker kunnen maken.
We sloten onze weekdag af met mee te sporten met het lager en secundair, zo’n 500 a 600 leerlingen. Uit de lessen konden we besluiten dat wij helemaal niet zo lenig zijn en zij veel beter kunnen dansen dan ons. Volgende week vrijdag zullen wij deze sportles geven. Na de schooldag zetten we ons weekend in met een potje volleybal met een aantal leerlingen en leerkrachten. Omdat we zo opgingen in het spel, hadden Delphine en Sarah blauwe plekken (Janne noemt het ook wel aanstelleritis).
Zaterdagochtend vertrokken we met de bus richting het Kivu meer. Het was een rit van 4u met heel veel bochten en putten in de weg. Toen we dachten het ergste al gehad te hebben begon een dame voor Janne uit het raam over te geven.
Het Schone uitzicht van het Kivumeer maakte snel alles goed. We maakten een boottocht van 4u waarbij we naar verschillende eilanden voeren. Als eerste gingen we naar Monkey island, waar we toch 1 aap hebben gezien. Vervolgens bezochten we de drie andere eilanden. We klommen tot aan de top. Dit koste bloed, zweet en tranen. Maar het prachtige uitzicht maakte alles goed. Zondag gingen we 2 uurtjes kajakken. We genoten van de stilte en het uitzicht.
Maandag begonnen we vol goede moed aan een nieuwe stageweek. Janne en Delphine ondersteunden de leerkrachten in autisme klas. Sarah in top class. We beginnen onze draai te vinden. Zoals gewoonlijk vloog de week voorbij.
Mwiriwe (goedenavond),
We hebben onze eerste stageweek er al opzitten. Het was een leuke maar een vermoeiende week. Dit kwam deels door de grote van de klassen. Zo stond Janne in de babyclass met maar liefst 58 kinderen. Delphine en Sarah stonden elk in middle class waar ze elk 35 kinderen hadden. Onze twee klassen zitten in dezelfde ruimte met
slechts een halve muur (lees houten plaat) tussen waardoor we elkaar voortdurend horen.
Onze weekdagen zien er als volgend uit:
We starten de dag om half 8 met de morning circle. Daarin zingen we liedjes, doen we dansjes, leren ze hoe ze moeten marcheren in het leger en leren ze hoe op de catwalk te lopen. We merken dat er weinig variatie is waardoor we hen nieuwe ideeën bijbrachten. Zo leerden we hun het dansje van follow the leader en maakte we een welkomsliedje begeleid door Janne met haar ukelele.
Om 10 voor 8 gaan de kinderen per klas in de rij staan. Dan is het tijd voor het volkslied te zingen en samen te bidden.
Om 8uur gaat iedereen naar zijn eigen klas, dan kan de lesdag beginnen. Deze eindigt om half 12. Van 14u- 17u bereidden we samen met de leerkrachten de volgende dag voor. We proberen samen te bedenken hoe we de lessen leuker kunnen maken.
We sloten onze weekdag af met mee te sporten met het lager en secundair, zo’n 500 a 600 leerlingen. Uit de lessen konden we besluiten dat wij helemaal niet zo lenig zijn en zij veel beter kunnen dansen dan ons. Volgende week vrijdag zullen wij deze sportles geven. Na de schooldag zetten we ons weekend in met een potje volleybal met een aantal leerlingen en leerkrachten. Omdat we zo opgingen in het spel, hadden Delphine en Sarah blauwe plekken (Janne noemt het ook wel aanstelleritis).
Zaterdagochtend vertrokken we met de bus richting het Kivu meer. Het was een rit van 4u met heel veel bochten en putten in de weg. Toen we dachten het ergste al gehad te hebben begon een dame voor Janne uit het raam over te geven.
Het Schone uitzicht van het Kivumeer maakte snel alles goed. We maakten een boottocht van 4u waarbij we naar verschillende eilanden voeren. Als eerste gingen we naar Monkey island, waar we toch 1 aap hebben gezien. Vervolgens bezochten we de drie andere eilanden. We klommen tot aan de top. Dit koste bloed, zweet en tranen. Maar het prachtige uitzicht maakte alles goed. Zondag gingen we 2 uurtjes kajakken. We genoten van de stilte en het uitzicht.
Maandag begonnen we vol goede moed aan een nieuwe stageweek. Janne en Delphine ondersteunden de leerkrachten in autisme klas. Sarah in top class. We beginnen onze draai te vinden. Zoals gewoonlijk vloog de week voorbij.
Onze eerste week in Kamonyi
24/02/2020
Muraho! Ondertussen zijn we goed geïnstalleerd in Kamonyi voor de komende 3 maanden. Doordat we bij de zusters verblijven hebben we meteen ook 10 nieuwe mama’s erbij. En zal je ons ook naar huis kunnen rollen, want hier wordt strenge controle gevoerd op de hoeveelheid dat we eten: ‘You always eat a little bit, you need to eat more! Feel at home!’ We kunnen je garanderen dat ze niet de doorsnee zusters zijn zoals je denkt. Ze zijn eigenlijk best wel hip en lopen allemaal met een smartphone rond die wel op een tablet lijkt. Daarnaast hebben ze een enorm goed gevoel voor humor. De communicatie loopt niet altijd even vlot. Zuster Hariette beschrijft het als: ‘Mijn Frans is ‘ziek’ en moet dringend naar het ziekenhuis, maar daar geraak ik niet.’ Ook op de school werden we goed ontvangen door de kinderen en de leerkrachten. Er wordt gestreden om ons hand te mogen vasthouden, dit met tranen inbegrepen als het hen niet lukte. Vrijdagnamiddag zaten we samen met de leerkrachten van nursery (kleuteronderwijs). Dit gesprek liep niet van een leien dakje door de taalbarrière die er tussen ons is. Waardoor we onze week met een dipje afsloten. Maar dit weekend konden we onze batterijen goed opladen en zien we het terug zitten om volgende week van start te gaan. Zelfs als we het met handen en voeten moeten uitleggen, we maken er het beste van. Of zoals ze in babyclass zeggen: we always move... forward!
Muraho! Ondertussen zijn we goed geïnstalleerd in Kamonyi voor de komende 3 maanden. Doordat we bij de zusters verblijven hebben we meteen ook 10 nieuwe mama’s erbij. En zal je ons ook naar huis kunnen rollen, want hier wordt strenge controle gevoerd op de hoeveelheid dat we eten: ‘You always eat a little bit, you need to eat more! Feel at home!’ We kunnen je garanderen dat ze niet de doorsnee zusters zijn zoals je denkt. Ze zijn eigenlijk best wel hip en lopen allemaal met een smartphone rond die wel op een tablet lijkt. Daarnaast hebben ze een enorm goed gevoel voor humor. De communicatie loopt niet altijd even vlot. Zuster Hariette beschrijft het als: ‘Mijn Frans is ‘ziek’ en moet dringend naar het ziekenhuis, maar daar geraak ik niet.’ Ook op de school werden we goed ontvangen door de kinderen en de leerkrachten. Er wordt gestreden om ons hand te mogen vasthouden, dit met tranen inbegrepen als het hen niet lukte. Vrijdagnamiddag zaten we samen met de leerkrachten van nursery (kleuteronderwijs). Dit gesprek liep niet van een leien dakje door de taalbarrière die er tussen ons is. Waardoor we onze week met een dipje afsloten. Maar dit weekend konden we onze batterijen goed opladen en zien we het terug zitten om volgende week van start te gaan. Zelfs als we het met handen en voeten moeten uitleggen, we maken er het beste van. Of zoals ze in babyclass zeggen: we always move... forward!
Onze eerste kennismaking met Rwanda
17/02/2020
Met een klein hartje vertrokken we na 1,5 uur vertraging richting Kigali. Door de opkomende storm Dennis hadden we bij het opstijgen heel wat turbulentie. Maar we zijn veilig aangekomen na een rechtstreekse vlucht van 8 uren. Na het regelen van ons Rwandees telefoonnummer reden we met de taxi naar ons verblijf voor de komende 4 dagen: Soeurs Bernadines te Kigali. Tijdens onze taxirit konden we volop genieten van de ‘duizenden heuvels’ van Rwanda. We voelen ons hier al goed thuis door het warme ontvangst van de zusters. Vandaag zijn wij samen met twee andere Belgische studentes ons visum gaan regelen bij de immigratie. Dit was echter geen succes. Na heel lang wachten kregen we te horen dat we niet de juiste papieren beschikten om ons visum te krijgen. Dit moeten we regelen in Kamonyi waar onze stageschool is.
In de namiddag zijn wij het genocidemuseum gaan bezoeken. Dit was heel heftig en aangrijpend. We zijn blij dat we dit bezoek gedaan hebben, het is een mooie herdenking van de slachtoffers.
Voor de komende dagen staan er nog enkele dingen op de planning. Morgen hebben we een afspraak met Sandra van Vriendenkring Rwanda. In de namiddag zoeken we wat verfrissing op aan het zwembad hier om de hoek.
We tellen af naar donderdag omdat we dan eindelijk naar onze plek gaan waar we zullen verblijven voor de komende drie maanden. Daar kunnen we ons installeren en zicht krijgen op hoe onze dagen/weken er zullen uitzien.
Maar we leven vooral van dag tot dag!
Later meer nieuws.
Met een klein hartje vertrokken we na 1,5 uur vertraging richting Kigali. Door de opkomende storm Dennis hadden we bij het opstijgen heel wat turbulentie. Maar we zijn veilig aangekomen na een rechtstreekse vlucht van 8 uren. Na het regelen van ons Rwandees telefoonnummer reden we met de taxi naar ons verblijf voor de komende 4 dagen: Soeurs Bernadines te Kigali. Tijdens onze taxirit konden we volop genieten van de ‘duizenden heuvels’ van Rwanda. We voelen ons hier al goed thuis door het warme ontvangst van de zusters. Vandaag zijn wij samen met twee andere Belgische studentes ons visum gaan regelen bij de immigratie. Dit was echter geen succes. Na heel lang wachten kregen we te horen dat we niet de juiste papieren beschikten om ons visum te krijgen. Dit moeten we regelen in Kamonyi waar onze stageschool is.
In de namiddag zijn wij het genocidemuseum gaan bezoeken. Dit was heel heftig en aangrijpend. We zijn blij dat we dit bezoek gedaan hebben, het is een mooie herdenking van de slachtoffers.
Voor de komende dagen staan er nog enkele dingen op de planning. Morgen hebben we een afspraak met Sandra van Vriendenkring Rwanda. In de namiddag zoeken we wat verfrissing op aan het zwembad hier om de hoek.
We tellen af naar donderdag omdat we dan eindelijk naar onze plek gaan waar we zullen verblijven voor de komende drie maanden. Daar kunnen we ons installeren en zicht krijgen op hoe onze dagen/weken er zullen uitzien.
Maar we leven vooral van dag tot dag!
Later meer nieuws.
Nog 100 dagen...
Nog 100 dagen en het is zover!
Op zaterdag 15 februari stappen wij vol spanning het vliegtuig op richting Kigali. Daar zullen wij de eerste dagen verblijven bij de zusters. Onze eerste week zullen wij ons visum in orde brengen voor de volgende 3 maanden. Tijdens onze eerste dagen in Rwanda zullen we ook het Genocidemuseum bezoeken, dit doen we voor onze stage zodat we ons beter kunnen inbeelden wat de bevolking heeft meuegemaakt. Na onze eerste dagen in Kigali zullen wij richting Kamonyi vertrekken. Daar zullen de plaatselijke zusters ons met open armen ontvangen. Dit weten we doordat we al heel wat warm contact hadden via Whatsapp.
We zijn heel benieuwd wat ons te wachten staat en tellen ongeduldig af!
Op zaterdag 15 februari stappen wij vol spanning het vliegtuig op richting Kigali. Daar zullen wij de eerste dagen verblijven bij de zusters. Onze eerste week zullen wij ons visum in orde brengen voor de volgende 3 maanden. Tijdens onze eerste dagen in Rwanda zullen we ook het Genocidemuseum bezoeken, dit doen we voor onze stage zodat we ons beter kunnen inbeelden wat de bevolking heeft meuegemaakt. Na onze eerste dagen in Kigali zullen wij richting Kamonyi vertrekken. Daar zullen de plaatselijke zusters ons met open armen ontvangen. Dit weten we doordat we al heel wat warm contact hadden via Whatsapp.
We zijn heel benieuwd wat ons te wachten staat en tellen ongeduldig af!